het bruine zakje leek wel van goud

Ik zat aan een grote tafel in de warme ruimte… het was er een beetje donker omdat er niet veel zonlicht naar binnen kon door de kleine ramen.
Mijn neus werd geprikkeld door de weeïge, zurige lucht vermengd met de geur van aarde en zweet…

In de stoffige ruimte zat ik aan een tafel met bergen en bergen vol bloembollen.
Zo veel bloembollen had ik nog nooit bij elkaar gezien.

Het was vakantie, en mijn schoolvriendin en ik hadden besloten om bollen te gaan pellen, want gezellig.
Ons eerste echte baantje. We hadden niet echt geld ‘nodig’, maar het leek ons gewoon leuk om samen iets avontuurlijks te doen.

De handen van de dames voor ons, professioneel gestoken in rubberen handschoenen vlogen roetsch! roetsch! over de uiteinden van de bollen heen en de bollen belanden sneller dan het licht in de mand naast hun.
Want dat was de bedoeling, als een bol ‘gepeld’ was, dan moest hij in de mand naast me.
Een gapend grote mand; 
stel je ongeveer een mand voor waar drie keer je wasmand in kan.
En die moest gevuld worden met bollen waar ik handmatig, een voor een, de draadachtige slierten vanaf haalde met mijn blote handen.

Af en toe kwam er een norse bollenboer langs die vaker wel dan niet begon te brommen of we.de bollen goed gepeld hadden
en eigenlijk zei hij zonder uitzondering dat we sneller moesten pellen, want die mand was nog lang niet vol.
(Het was heel gewoon om tegen elfjarige meisjes uit te vallen tot ze zaten te bibberen van schrik.)

Ik weet het nog zo goed… die eerste (en laatste) keer dat we na een week bollenpellen een klein bruin envelopje overhandigd kregen.
De volwassen mensen die in de rij stonden kenden dit ritueel,
maar Ik had dit nog nooit meegemaakt, dus ik vond het magisch!
Dit bruine envelopje leek wel van goud, zo mooi vond ik het.

Voorzichtig gluurde ik in het kleine papieren, bruine envelopje...  

85 gulden zat er in!
WAUW! 🤩
Dit was een uitvinding.
Je kletst gezellig met je vriendin, trekt wat draden van zo’n bol af tot je eelt op je vingers hebt, en dan krijg je vijf-en-tachtig-gulden…!

Even in alle eerlijkheid: 

We kregen allebei gewoon zakgeld van onze ouders en we hadden geen geld ‘nodig’,
Dus ik wist eigenlijk helemaal niet wat ik met dat geld zou doen.

Totdat… ik langs de etalage liep van de juwelier in het dorp,
en ik iets zag schitteren…
Het was een horloge van Swatch dat in de etalage lag en het leek me te roepen…

Een antraciet, kunststof horloge met witte streepjes op de wijzerplaat.
Het nieuwste van het nieuwste…
en je kreeg er zo’n mooi doosje bij.
Dát werd de bestemming van mijn zuurverdiende bollengeld.

Ik heb er nog jaren en jaren plezier van gehad en nog steeds, koester ik dit bijzondere moment.

de waarde van geld, blij geld uitgeven, makkelijk veel geld kunnen ontvangen, 

plezier hebben van geld, zijn dingen die we vaak niet geleerd hebben,

en... waar de meeste mensen zelfs trauma's op hebben of op z'n minst beperkende overtuigingen. 

de magie van geld is een geheim dat goed verborgen is, 

omdat we al vroeg in ons leven beperkende overtuigingen aanleren over wat geld eigenlijk is. wat als geld... je beste vriend zou zijn? zou je hem dan zo behandelen als je nu doet met geld?

ik heb na het vergaren van mijn vermogen in de bollen, nog geld verdiend in de horeca, 

3 bedrijven gehad, veel geld mogen ontvangen en ook veel (heel veel) geld weer kwijtgeraakt.

totdat ik eindelijk... een aantal geheimen ontdekten waarvan ik iedereen toewens om deze te leren kennen. 

hier lees  je hoe ik van voedselbank naar luxe borrelplank groeide, niet door harder te werken, maar meer te investeren in persoonlijke ontwikkeling en kennis over geldgeheimen.